«از دیده خدا پنهان نیستى، پس بنگر که چگونه‌اى!»
محمد بن علی الجواد التقی (ع) نهمین امام شیعیان است و از ایشان با عنوان امام محمد تقی (ع) یا امام جواد (ع) نیز یاد می‌کنند. از کنیه‌های این امام باید به »ابوجعفر» و لقب های «جواد» و «تقی» اشاره کرد. وی فرزند علی بن موسی الرضا (ع) و سبیکه است و در دهم رجب سال 195 هجری در مدینه به دنیا آمد.
امام محمد تقی (ع) نخستین امامی بود که در خردسالی به مقام امامت می‌رسید. به اعتقاد شیعیان امام رضا (ع) پیش از شهادت، ایشان را به‌عنوان امام بعد از خود معرفی کرده بودند.
به یمن این روز مبارک، چندین حدیث از این امام برگزیده ایم تا بیشتر با دیدگاه های این امام بزرگ آشنا شوید.
1- مؤمن نیاز دارد به توفیقى از جانب خدا، به پندگویى از سوى خودش، و به پذیرش از کسى که او را نصیحت کند.
2- اظهار چیزى قبل از آن که محکم و پایدار شود سبب تباهى آن است.
افزونى نعمت از جانب خدا بریده نشود تا آن هنگام که شکرگزارى از سوى بندگان بریده شود.
3- به تأخیر انداختن توبه نوعى خودفریبى است، و وعده دروغ دادن نوعى سرگردانى است، و عذرتراشى در برابر خدا نابودى است، و پا فشارى بر گناه آسودگى از مکر خداست. « از مکر خدا آسوده نباشند جز مردمان زیانکار.»
4- هر که به گوینده اى گوش دهد به راستى که او را پرستیده، پس اگر گوینده از جانب خدا باشد در واقع خدا را پرستیده و اگر گوینده از زبان ابلیس سخن گوید، به راستى که ابلیس را پرستیده است.
5- کسى که در کارى حاضر باشد و آن را ناخوش دارد، مانند کسى است که غایب بوده، و هر که در کارى حاضر نباشد، ولى بدان رضایت دهد، مانند کسى است که خود در آن بوده است.
6- حضرت جوادالأئمّه(علیه السلام) به خطّ خود نوشت:جان و دارایى ما از بخشش هاى گواراى خداست و عاریه و سپرده اوست، هر آنچه را که به ما ببخشد، مایه خوشى و شادى است و هر آنچه را بگیرد، اجر و ثوابش باقى است. پس هر که جزعش بر صبرش غالب شود اجرش ضایع شده و از این [صفت] به خدا پناه می بریم.
7- صبر را بالش کن، و فقر را در آغوش گیر، و شهوات را ترک کن، و با هواى نفس مخالفت کن و بدان که از دیده خدا پنهان نیستى، پس بنگر که چگونه اى.
8- عالمان، به سببِ زیادى جاهلان، غریبانند!
9- کسى که فرمان هواى نفس خویش را بَرَد، آرزوى دشمنش را برآوَرَد.
10- کسى که بر مرکب شهوات سوار است، از لغزش درامان نخواهد ماند.
11- چگونه ضایع مى شود کسى که خدا، عهده دار و سرپرست اوست؟ و چگونه فرار مى کند کسى که خدا جوینده اوست؟ کسى که از خدا قطع رابطه کند و به دیگرى توکّل نماید، خداوند او را به همان شخص واگذار نماید.
12- کسى که محلّ ورود را نشناسد، از یافتن محلّ خروج درمانده گردد.
13- سخت بکوش تا به مقصود دست یابى، و گرنه در رنج فرومانى.
14- نعمتى که براى آن شکرگزارى نشود، مانند گناهى است که آمرزیده نگردد.
15- کسى که سازش و مدارا با مردم را رها کند، ناراحتى به او روى مى آورد.
16- کسى که کارى را بدون علم و دانش انجام دهد، اِفسادش بیش از اِصلاحش خواهد بود.
17- خود را پاییدن به اندازه ترس است.
پایان/
